Een RIB
En dan ben je plotseling met pensioen.
En dan ben je plotseling met pensioen.
Ooit toen ik jong was, kwam ik op een morgen naar beneden. Mijn vader zei: “het kabinet is gevallen”. Mijn vraag: “was al het servies kapot?” Wist ik veel. Het kabinet was voor mij die grote kast bij Tante Marie in Oss.
Met dank aan Loesje. Zij gaf zondagmorgen inspiratie voor deze column. “Passend Onderwijs: Is dat passend voor het kind of voor de maatschappij?”
Een jaar geleden ging in Bergen het Alzheimer-café van start. Daar werd vorige week dinsdag bij stilgestaan met een voorstelling “Zwarte gaten, losse eindjes” in de Buun.
Zaterdagmorgen reed ik op de A73. De ANWB-praatpalen waren afgeplakt. Eind van een tijdperk.
Jong of oud, gepensioneerd of niet, met werk of zonder werk, ik gun iedereen graag een plek in onze maatschappij waar je gewaardeerd wordt.
Graag wat meer Evy’s, Neele’s, Norah’s en Tessa’s in de politiek!
Noord-Limburg loopt letterlijk en figuurlijk voorop om mensen in beweging te krijgen.
“Ik wens dat er een dag gaat komen, dat Nederland MIJN land is”
Mijn kerstgedachte voor alle inwoners van Bergen, een mij uit het hart gegrepen gedicht van Merel Morre.
Nieuw Bergen met een streepje zou inhouden dat er ook een Oud-Bergen bestaat.
Mensen vragen me wel eens waar ik de energie vandaan haal om zoveel uren wekelijks in de weer te zijn.
"Soms gaan we, mijn partner en ik, winkelen."
"Een oproep aan vrouwen om vooroordelen aan de kant te zetten en de stap te wagen!"
We maken ons allemaal zorgen over het behoud van onze sociale verzorgingsstaat.