#wereldalzheimerdag
Een jaar geleden ging in Bergen het Alzheimer-café van start. Daar werd vorige week dinsdag bij stilgestaan met een voorstelling “Zwarte gaten, losse eindjes” in de Buun. Helaas moest ik verstek laten gaan. Er was een grote opkomst. Veel herkenning en ook emotie.
In Bergen zijn ongeveer 250 mensen getroffen door deze aandoening. Dat aantal zal binnen enkele decennia verdubbelen. Laten we met elkaar uitwisselen wat dat betekent en hoe we met deze ziekte om moeten gaan. Er zijn al veel vrijwilligers actief met deze missie. We zoeken er nog meer. Misschien voelt u zich geïnspireerd door onderstaand gedicht.
Wanneer
Wanneer ik ga dwalen,
Laat me dan gaan
Dwing me niet te zitten,
Laat me lopen en staan.
Wanneer ik vraag om mam,
Zeg me niet dat ze dood is
Houd me vast, reik me de hand,
En vraag me naar haar naam.
Wanneer ik boos ben,
Wil ik geen dipiperon of haldol
Luister naar me, hoor mijn stem,
Neem de tijd en doe me een lol.
Wanneer ik niet meer eten wil,
Is dat niet omdat in geen honger heb
Ik ben vergeten hoe het moet,
Help me herinneren, laat zien hoe jij dat doet.
Wanneer ik niet wil dat je me helpt,
Met wassen en kleden
Is dat niet omdat ik vies wil zijn,
Maar, omdat ik je aanbod ben vergeten.
Wanneer jij steeds herhaalt wat je gaat doen,
Me waarschuwt wat er gaat gebeuren
Zonder over mijn weerstand te zeuren,
Krijg je straks misschien wel een zoen!
Wanneer jij je inleeft in mij,
Met geduld uitzoekt wat ik bedoel
Wie weet kom ik je er dan achter,
Hoe ik me echt voel.
Ik heb een ziekte, zoals je weet,
Alzheimer schijnt het te heten
Nu weet ik dat nog,
Morgen ben ik het alweer vergeten.
M.C. Eberhart
#wereldalzheimerdag
Tweet