PK Bergen

Op nummer 2 en 7 van de kieslijst van de PK vinden we 2 ambitieuze vrouwen. De één lijkt al haar hele leven in de politiek te zitten, de ander is een nieuwkomer. Toch is er een klik tussen deze 2 vrouwen die tot een bijzondere samenwerking leidt. Claudia Ponjee (42) is getrouwd en moeder van 3 kinderen, werkt als publieksvoorlichter van de Rijksoverheid, speelt piano en gitaar, zingt in de carnavalsgroep ’t Bergs Joekskoor en woont al haar hele leven in Nieuw Bergen. Lia Roefs (58) is politica in hart en nieren: van wethouderschap in de gemeente Bergen, naar politiek Den Haag en nu in de Provinciale Staten van Limburg. Samen praten zij over Bergen, de politiek en natuurlijk de PK waarvoor beide dames op de kieslijst staan.

Vanwaar jouw interesse in de politiek Claudia? Waarom ben je eigenlijk in de politiek gegaan?

In mijn werk als voorlichter van de Rijksoverheid ben ik veel informatie tegengekomen waar ik voorheen geen weet van had. Er is letterlijk een wereld voor mij opengegaan. De interesse in politiek was er altijd al wel maar is de afgelopen jaren door mijn werk enorm gegroeid. Burgers bellen en mailen met 1001 verschillende vragen over de wet- en regelgeving van de Rijksoverheid. Deze burgers krijgen vervolgens in heldere taal hun informatie. Geen moeilijke, dure woorden maar begrijpelijke taal voor iedereen. Ik wil graag dat ook in onze gemeente beter en helderder gecommuniceerd wordt. Dat het college en de ambtenaren toegankelijker worden voor de inwoners van onze gemeente. Ze bevinden zich op een eiland en wee je gebeente wanneer je een bruggetje wilt slaan. Ze zeggen weleens dat er geen vertrouwen is van de burgers naar de politiek, maar ik denk dat het in onze gemeente Bergen eerder andersom is.

Jij zit al jaren in de politiek. Hoe kijk jij tegen dit soort zaken aan? Heb jij tijdens je afwezigheid wel alles een beetje kunnen volgen?

Ik heb de politiek in Bergen wel proberen te volgen, maar dat was moeilijk omdat er inderdaad weinig over geschreven werd en ook omdat de PK denk ik te weinig gecommuniceerd heeft. Ik vind echt dat we dat anders moeten gaan doen. We zijn inmiddels al actief op sociale media zoals Twitter en Facebook. En ook aan onze website wordt meer aandacht geschonken. Ik weet overigens wel dat de PK de afgelopen jaren veel werk heeft verzet. Maar de raadsleden losten zaken waar ze tegenaan liepen vaak op door naar de desbetreffende ambtenaren te stappen. Dat is misschien ook wel heel slim, alleen weet niemand dat dan.

Maar hoe deed jij dat dan toen je wethouder in Bergen was? Was jij wel toegankelijk voor ons als burgers?

Ik denk dat ik, toen ik wethouder was, bekend stond om mijn benaderbaarheid. Er was veel overleg voor er veranderingen werden doorgevoerd. Het leukste van wethouder zijn is toch het contact met alle inwoners en het samen iets op poten zetten. En juist dat heeft met name wethouder Pekema niet gedaan. Jammer, een gemiste kans. Dan is de visie van de PK toch wel heel anders: zorgen voor mensen, mensen kansen geven zich te ontwikkelen, oor te luisteren leggen, allemaal kernwoorden voor de PK.

(Op de foto Lia Roefs en Claudia Ponjee)

Maar waarom heb jij er voor gekozen om op nummer 7 van de lijst van de PK te gaan staan?

De PK staat open voor veranderingen en vernieuwingen. Daarbij komt dat de PK Bergen een lokale partij is, samengesteld uit mensen met verschillende politieke voorkeuren. Verder is de PK een ervaren partij. Ze bestaat al 40 jaar. Ik heb me bij de PK aangesloten omdat ik vind dat de politiek dichter bij de mensen gebracht moet worden. Toegankelijker en begrijpelijker gemaakt moet worden. Het is voor veel mensen een ‘ver-van-m’n-bed-show’. Dat is jammer. Je hoort het nu volop in de media: de lage opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen. Volgens peilingen dreigt minder dan de helft van de kiezers te gaan stemmen. Veel burgers beseffen onvoldoende hoeveel belangrijke taken de gemeenten hebben en er nog bij krijgen. Ik vind dat een kwalijke zaak en ik denk dat de gemeente en de verschillende politieke partijen zich weleens achter de oren mogen krabben. 4 jaar lang hoor je niets en dan ineens staan de kranten weer vol. Mensen denken waarschijnlijk: ‘waarom zou ik gaan stemmen? Wij hebben toch niets in te brengen, ze doen op dat gemeentehuis toch wat ze zelf willen’. Maar dat is niet zo, het maakt wel degelijk verschil uit wie er aan de macht is. Ik zou graag zien dat er actief naar draagvlak gezocht wordt. Dat er een actieve samenwerking tot stand komt met dorpsraden en verenigingen. Dat er naar de mening van de mensen gevraagd wordt over een beleid dat hun persoonlijk raakt. En natuurlijk dat er vooral open gestaan wordt voor en geluisterd wordt naar die inbreng!

Jij bent geboren in Bergen. Waarom ben jij in Bergen blijven wonen?

Mijn man en ik zijn allebei geboren en getogen in Bergen. We zijn hier opgegroeid en hebben een fijne jeugd gehad. We hadden hier natuurlijk ook alles. Ik vind dat de afgelopen jaren alles wat saamhorigheid bracht wegbezuinigd is in mijn dorp. Natuurlijk ben ik blij met een prachtig nieuw centrum, daar geniet ik ook van. Maar als ik kijk naar leefbaarheid, dan is dat niet alleen hoe het gemeentehuis erbij ligt maar ook of mijn kinderen het naar de zin hebben. Voor mijn zoon van 10 is het allemaal prima, zolang hij na school met zijn vrienden kan voetballen, hoor je hem niet. Voor mijn dochters van 15 is het een ander verhaal. Voor hen is er dus helemaal niets te doen in Bergen. Dat vind ik echt super jammer. Daar is niet goed over nagedacht. Als die meiden nu voor alles naar de andere kant van de Maas gaan, waarom zouden ze hier dan willen blijven wonen als ze straks volwassen zijn? Op deze manier werk je zelf de vergrijzing in de hand.

Jij bent geboren in Oss, Noord Brabant maar je woont al bijna 30 jaar in Bergen. Voel jij je inmiddels ook Bergse?

Ik voel me niet echt import meer, al blijf je dat in Bergen wel heel lang. Ik ben in Oss geboren, maar woonde daar slechts drie jaar. Daarna volgden Udenhout, Ravenstein en vanaf mijn 8e tot 18e woonde ik in Elst in de Betuwe. Ik ging in Nijmegen naar de middelbare school, ging op kamers en studeerde daar. Toen ik in Den Haag zat, had ik een appartement op het Spui, tien hoog, op 3 minuten afstand van de Tweede Kamer. Een totaal andere wereld, maar ik houd toch meer van het dorpse, de stilte en de rust. In Den Haag had ik een bepaalde portefeuille, je woordvoerderschappen, die gelden voor heel Nederland. Toch was ik wel altijd heel alert of er ergens iets gebeurde wat Limburg of Bergen raakte, dan zocht ik de betreffende woordvoerder op. De Limburgse politiek wist mij in Den Haag natuurlijk ook altijd wel te vinden als er gelobbyd moest worden. Vele uren bracht ik aan de telefoon door. Onbewust kwam ik toch altijd weer op voor mijn eigen streek. Voor mijn werk in Maastricht bij de Provinciale Staten is dat niet anders.

Dat is wel leuk om te horen. Zo komt politiek Den Haag wel ineens heel erg dichtbij. Maar kun je iets noemen van de afgelopen periode waar jij je als lid van Provinciale Staten mee bezig hebt gehouden als het echt op onze gemeente aankwam?

Vanuit Maastricht probeer ik onze prachtige Maasduinen te beschermen en ben ik bezig met de verkeersveiligheid op de N271. Toen er net begonnen was met de werkzaamheden voor de ovonde, hoorde ik dat de oversteekplaatsen veel te onveilig waren. Op vrijdag kaartte ik dat aan bij de gedeputeerde, op maandag werd het geregeld. Momenteel ben ik druk bezig met de nieuwe aanbesteding voor het Openbaar Vervoer in Limburg. Ook houd ik me bezig met de toekomst van de agrariër en met het landbouwverkeer.

Waar komt die ambitie van jou vandaan om je nu verkiesbaar te stellen voor de raad? Kun jij dit combineren met al je andere werk?

Toen ik de ledenvergadering bijwoonde van de PK over het verkiezingsprogramma begon het bij mij te kriebelen, de ideeën borrelden al op. Toen dacht ik: als je kritisch bent op anderen, doe het dan zelf. Ik heb wel eerst het vergaderschema opgevraagd of het überhaupt te combineren zou zijn met al mijn andere functies. Ook daarvoor heb ik namelijk vaak 's avonds vergadering. Ik ben nog nooit gemeenteraadslid geweest. Ik verheug me erop de inwoners van Bergen te vertegenwoordigen en mijn netwerk daarvoor in te zetten. Terug op het honk. Het is overigens mooi om te zien dat de PK er toch al 40 jaar in slaagt om actieve leden te vinden en ook, dat blijkt, te behouden.

In moderne democratieën is het kiesrecht een van de belangrijkste rechten die verbonden zijn aan het staatsburgerschap. Helaas zijn er nog landen in de wereld waar oorlog heerst, waar mensen vermoord worden en personen gemarteld om datgene te verkrijgen wat wij in ons land hebben, namelijk stemrecht en democratie. Juist daarom moeten we blij zijn te mogen stemmen. Deze beide vrouwen hebben er in ieder geval zin in. Ze zitten vol ideeën en ambities waarmee zij na 19 maart voor u aan de slag willen gaan