PK Bergen

Als ik bij mij thuis aan tafel zit, kan ik sinds kort de mensen zien, die het gewaagd hebben om de nieuwe toren van Mosaïque te beklimmen. Dat getuigt van lef. Lef staat ook in het gewenste profiel van onze ambtenaren. Lef hebben ook bestuurders nodig om iets tot stand te brengen. Zonder lef bereik je niets, blijft alles bij het oude en laten we wel wezen in Nieuw Bergen was “niets doen geen optie”, zoals Wilbert Pothoff van Destion ons voorhield.

We hebben een geweldige openingsweek achter de rug. Met een enorme inzet van onze inwoners, heel veel verenigingen, ook uit de kernen, werden met veel creativiteit allerlei activiteiten ontplooid. Mosaïque-taarten werden gebakken en Mosaïque-liederen gezongen. Kortom het was feest. En als er foutjes zijn gemaakt, dan hebben we daarvan geleerd en doen we het een volgende keer beter. Is het u ook al opgevallen, dat het tempo waarmee mensen in het centrum van Nieuw Bergen zich voortbewegen aanmerkelijk is gedaald? Even vlug de auto uit, winkel in en gehaast weer weg is er niet meer bij. Het is een plek om te ontmoeten, een praatje te maken. Sociale cohesie in het kwadraat. Trots smeedt mensen samen en eerlijk gezegd, Bergen kan best wat meer trots gebruiken. Trots ben ik op het lef, dat velen hebben getoond. Met doemdenken en zeuren schieten we niets op. Zoals zo vaak geldt hier; “De mensch lijdt het meest, door het lijden dat hij vreest.”